Te oud, geen juridische kennis en niet van buiten. Henk voldeed aan geen één vacature-eis en toch maakte hij de overstap van re-integratieconsulent naar medewerker Bezwaar. Henk Franken vertelt over zijn stap. Zijn voormalig leidinggevende Marleen Blom vertelt over hoe ze hem stimuleerde en zijn nieuwe leidinggevende, Sonja de Jong over de kans die ze hem bood.

Henk Franken, voorheen re-integratieconsulent, nu medewerker Bezwaar.

“Ik leidde deelnemers op, die in het re-integratietraject Formulierenbrigade zaten. De brigade hielp mensen met een uitkering een stap te maken naar werk. Het project eindigde in 2014. Ik vond het jammer dat het stopte, maar over mijn baan maakte ik me niet druk. Ik zou automatisch re-integratieconsulent worden. Ik wist alleen nog niet waar.”

Alleenstaande ouders

“Ik werd geplaatst bij het project Alleenstaande ouders. De doelgroep vond ik interessant. Ik ben alleenstaande ouder en kende de problemen van de doelgroep uit eigen ervaring. Alleen de manier waarop we hielpen, was niet mijn manier. Ik had niet het gevoel dat ik iets toevoegde, dat ik iets te bieden had. Ik heb het een half jaar volgehouden. Tegelijkertijd dacht ik, ik moet dit toch kunnen? Ik werd er ongelukkig van. Toen ik na mijn vakantie al de eerste dag met buikpijn zat, ben ik naar mijn leidinggevende gegaan en heb ik gezegd dat ik iets anders wilde. Zij adviseerde mij om contact op te nemen met het Mobiliteitscentrum. Dat was makkelijk gezegd, maar een andere baan vinden is niet eenvoudig op mijn leeftijd. Ik ben 57.”

Talentenanalyse

“Vanaf het moment dat ik aangaf dat ik iets anders wilde, kwam er beweging. Als je jezelf serieus neemt en het uitspreekt, komt er een hoop los. Ik kreeg weer lucht. Toen ik bij het Mobiliteitscentrum kwam, was daar de eerste reactie; ‘Waarom zit jij hier? Jij moet solliciteren. Dat kan jij zelf wel’. Daar hadden zij wel een punt, ik moest aan de slag. Door het Mobiliteitscentrum ben ik erg geholpen met de talentenanalyse. Ik ging heel anders kijken naar vacatures. Ik kon mijn talenten los van mijn toenmalige werk zien en dat als uitgangspunt te nemen.”

Van klus tot baan

“Via mijn leidinggevende kreeg ik de vacature medewerker Bezwaar, een klus voor drie maanden. Ook al voldeed ik niet aan alle eisen, het sprak mij meteen aan: de jurisprudentie, het klantcontact, de collegiale toetsing. Ik ben niet juridisch geschoold dus ik zag meteen een uitdaging! Ik wil altijd leren en ik ben een uitzoeker. Ik kreeg de klus. Na drie dagen wist ik het, ik zit helemaal op mijn plek! Ik dacht, als ze me weg willen hebben, gaat ze dat niet lukken! Toen de vaste vacatures kwamen, heb ik weer gesolliciteerd. Ik voldeed niet aan de eisen als jong, juridisch geschoold en van buiten de gemeente. De concurrentie was groot, er lag een enorme stapel brieven. Na het gesprek had ik geen goed gevoel. Het was wachten op de uitslag een week later. Maar ’s middags werd ik al geroepen. De sollicitatiecommissie vond dat ik mij beter had kunnen verkopen. De laatste maanden had ik immers al laten zien wat ik in huis heb en ik begon met een opleiding. Ook scoorde ik goed op de competenties samenwerken en omgevingsbewustzijn. Ze wilde mij hebben! In april ben ik officieel begonnen als medewerker Bezwaar. Ze komen nu nooit meer van me af!”

Marleen Blom, de vorige leidinggevende van Henk Franken bij Werk en Re-integratie, over coachen en de drempel verlagen.

Marleen: “Bij Henk was duidelijk zichtbaar dat de uitvoering van het klantmanagement minder bij hem past. Het was niet zo dat hij niet functioneerde, maar het was niet zijn ding. Van te voren hebben we afgesproken dat hij het ging doen en als het niet zou passen dan zouden we samen verder kijken. Wel vind ik het belangrijk dat een medewerker zelf wil en in actie komt. Klaar is om te bewegen. Als het ei eenmaal gelegd is, zie ik de opluchting en gaan we aan de slag. Maar iets willen is één, doen is een ander verhaal.”

Wat nu?

“Want hoe nu verder? Wat moet ik nu? Wat kan ik? Vragen die vaak een drempel vormen om in beweging te komen. Het open kunnen bespreken is erg belangrijk. Ik vraag altijd of een medewerker ondersteuning wil, en geef aan wat ik wel en niet kan betekenen. Ik coach, adviseer meestal een talentenanalyse en roep altijd: ‘Bel Jan!’, oftewel het Mobiliteitscentrum. En natuurlijk houd ik vacatures in de gaten die ik via mijn netwerk krijg. Ik kijk dan naar de persoon en zijn of haar kwaliteiten. Toen ik de vacature medewerker Bezwaar zag, dacht ik: ‘Dat past bij Henk'."

Medewerker op goede plek

"Ik gun iedereen een werkplek waar je blij van wordt. Ik wil medewerkers die op de juiste plek zitten. Dat betekent ook dat het niet erg is, als het niet zo is. Dan komt het moment dat je met elkaar concludeert om verder te kijken. Ik wil een medewerker niet in de weg te zitten om een volgende stap te maken. Bovendien ben ik er zelf bij gebaat dat ik de juiste medewerker op de juiste plek heb. Plezier hebben in je werk daar gaat het om. Als je niet op je plek zit, ga je piekeren. Ook voor de groepsdynamiek is dat niet goed. Als een collega vertrekt, vind ik wel weer iemand anders die er vol enthousiasme ingaat en nieuwe inzichten meebrengt. Je hebt dan een win-winsituatie.”

Kans

“Het is wel elke keer passen en meten om te zorgen dat de dienstverlening doorgaat als een medewerker vertrekt. Dat vraagt wel iets van mij en mijn team. Je moet investeren en veel stappen doorlopen om alles rond te krijgen. Dat kost veel tijd, terwijl je meestal direct iemand nodig hebt. Het is daardoor lastig om flexibel in te spelen op de vraag. Dit is nog een uitdaging om beter te organiseren. Maar dat het ingewikkeld is, vind ik geen reden om een medewerker tegen te houden. Bij Henk ging het heel snel maar vaker zie ik dat het een tijd duurt en veel moeite kost voordat een medewerker een andere plek vindt. We stimuleren ook binnen de afdeling Werk en Re-integratie interne mobiliteit. Juist mensen laten (door)groeien en behouden voor Amsterdam, is belangrijk. Daar hebben we allemaal profijt van. Dus als je niet op je plek zit, neem de regie en kom in beweging. Ga proberen! Is het niks? Dan kijk je weer verder. Je werk stopt, je baan niet. Mobiliteit is een kans voor de medewerker en de gemeente.”

Sonja de Jong, de nieuwe leidinggevende van Henk Franken.

“Voor mij is een tijdelijke klus een goed instrument om pieken op te vangen en om te zien wat een medewerker in huis heeft. De medewerker die wil bewegen, krijgt de kans om te ontdekken of de baan iets is en kan zichzelf op de kaart zetten. Het mes snijdt dus aan twee kanten.”

“Tijdens de detachering heeft Henk competenties laten zien die heel belangrijk zijn voor ons werk en het team. Hij is sterk in samenwerken, stelt vragen, geeft collega’s feedback en zoekt de verbinding met andere afdelingen in de keten van bijstandsverlening. Daarom hebben we Henk aangenomen, ook al voldeed hij niet aan alle eisen. Henk vult ons team aan. Ik neem dan voor lief dat hij nog ingewerkt moet worden. We hebben Henk gekoppeld aan een maatje om te sparren en ik ben bereid te investeren in zijn juridische opleiding.”

Verder kijken

“In de functioneringsgesprekken met mijn medewerkers komt ontwikkeling sowieso structureel aan bod. De organisatie en de inhoud van het werk veranderen. Dat gebeurt niet alleen tijdens een reorganisatie maar is een continu proces. Daarom vind ik het belangrijk dat je je voortdurend ontwikkelt. Dat kan een cursus of opleiding zijn, maar verder kijken dan je huidige functie hoort daar wat mij betreft ook bij.”

Proeverij

“We moeten krimpen in formatie, zonder gedwongen ontslagen, via natuurlijk verloop. Daarom zijn wij ook als team in beweging. Daarom organiseert het Mobiliteitscentrum nu een proeverij van een halve dag om kennis te maken met hun producten en diensten. We gaan verschillende dingen doen zoals onderzoeken wat je passie is, wat je wilt bereiken en positief roddelen om je zelfvertrouwen een boost te geven. De proeverij laat je zo nadenken over je eigen loopbaanontwikkeling. Het kan de eerste stap zijn om in beweging te komen.”