Floor de Man is trainee bij het team Water, Groen en Milieu. “‘Moet het niet Floor de Vrouw zijn?’, heb ik zeker al 300 keer gehoord.”

“Ik weet dus niet wat er grappig aan mijn naam is, maar ik krijg er altijd opmerkingen over. Dan zeggen ze: ‘Floor de Man, moet het niet Floor de Vrouw zijn?’ Haha, lekker origineel. Ik heb het al zeker 300 keer gehoord. Op de middelbare school vonden leraren het altijd leuk om mij met mevrouw De Man aan te spreken. Ik denk niet dat mijn naam invloed op me heeft, maar mevrouw De Man past wel bij mij. Ik ben niet zo meisjesachtig en koop mijn kleren het liefst op de mannenafdeling. Wat wel makkelijk is: mensen onthouden mijn naam meteen. Mijn broer roept al jaren dat hij zijn zoon, als hij die krijgt, Ben wil noemen. Dat is pas humor.”

Diederik Fit is programmamanager van Topscore, een sportstimuleringsprogramma op middelbare scholen. “Mijn naam is een inkoppertje.”

“Mensen zeggen weleens: ‘Ze hebben je vast op je naam aangenomen.’ Dan zeg ik: ‘Zeker, ik hoefde alleen maar een kopietje van m’n paspoort in te leveren.’ Voor jongeren die weinig bewegen ontwikkelde ik met een paar collega’s het programma Topscore Fit. Die naam bestond al, maar ik krijg er natuurlijk vaak opmerkingen over. Mijn naam is een inkoppertje. Een voorvader heette Fitzgerald. Toen hij in de 17e eeuw de Nederlandse nationaliteit kreeg, werd het Fit. Ik vind het fijn om Fit te heten, sport is belangrijk in mijn familie. Ik fiets veel met mijn vader en mijn broers. Vijf jaar geleden zijn we de Mont Ventoux opgefietst, m’n vader was toen zeventig. Toen mijn vrouw bij amsterdam&partners werkte, zocht ze een locatie voor de Iamsterdam letters. Aan de keukentafel kwamen we op de Sloterplas, we bedachten ook een freerunparcours erbij. Leuk dat het er is gekomen. Daar wil ik op de foto.”

Antje van Amsterdam is projectmanager Jongerenaanpak bij de Amsterdamse Aanpak Gezond Gewicht. “Ik ben echt van Amsterdam: ik zeg wat ik denk en ik praat snel.”

“Mijn familie woont al sinds generaties in Amsterdam. Mijn opa had een groentezaak in de Pijp. Zijn voorouders waren tuinders in West. Mensen vinden me echt Amsterdams: ik praat snel en ben nogal direct, ik zeg wat ik denk. Dat zeiden mijn medestudenten aan de UvA, die van buiten Amsterdam kwamen. Dat directe vonden zij soms bot, dat besefte ik toen voor het eerst. Ik deed een traineeship bij de provincie Noord-Holland. Als ik daar de telefoon aannam, vroegen mensen soms verward: ‘Spreek ik nu met de gemeente Amsterdam?’ Ik dacht: goed idee, en regelde een baan in Amsterdam. Tijdens mijn sollicitatiegesprek hadden we het al over het e-mailadres dat ik zou krijgen: a.van.amsterdam@amsterdam.nl. Mensen reageren blij en verrast als ze mijn naam horen, ik heb vaak meteen een klik. Ik bén mijn naam: ik woon in Amsterdam en ik werk voor de gemeente. Onze zoon heet ook Van Amsterdam.”

Data-analist Stanley Muntslag stamt af van de tot slaaf gemaakte Avantuur van Windhorst. Toen Avantuurs kinderen hun vrijheid kochten, gaf de gouverneur ze een nieuwe naam. “Waarom Muntslag? Zwarte humor misschien.”

”Ik ben jaren op zoek geweest naar de geschiedenis van mijn naam. Ik wist dat mijn overgrootvader twee slavenboeien had. De voetboei is nu te zien in het Tropenmuseum, de handboei in het Rijksmuseum. Door Sabi Yu Rutu en het Slavenregister Suriname kwam ik erachter dat mijn voorvader Avantuur van Windhorst was. Avantuur werd rond 1774 uit West-Afrika ontvoerd en als slaaf naar Suriname verscheept. Vier jaar was hij pas. Hij wist na dertig jaar zijn vrijheid te verkrijgen. Daarna deed hij er alles aan om ook zijn drie kinderen vrij te kopen. Jammer genoeg heeft hij dat zelf niet meer meegemaakt. Zijn kinderen moesten drie processen voeren om hun vrijheid te krijgen, echte aanhouders dus. Slaven konden niet zelf een naam kiezen als ze zich vrijkochten. De gouverneur gaf ze de naam Muntslag. Waarom? Zwarte humor misschien. Er is geld verdiend aan mijn familie, toch draag ik mijn naam met trots.”

Hettie Politiek is programmamanager democratisering. “Mijn naam valt samen met alles wat ik doe: belangen verenigen en groepen verbinden. Bij mijn voorouders lag dat wat anders.”

“Ik heb een haat-liefdeverhouding met mijn naam. Mensen hebben altijd een gevoel bij het woord politiek, positief of negatief. Het verhaal wil dat mijn Friese voorouders veel land en koeien hadden. Ze kwamen goed voor hun eigen belangen op. Men zei: ze doen aan politiek. Maar politiek gaat niet om eigenbelang, maar om verenigen van belangen en het verbinden van groepen. En verbinders zitten ook in mijn familie. Een dominee Politiek hield zelfs een kerkscheuring tegen. Ook ik ben al heel lang aan het verbinden, in allerlei functies. Bij een wijkopbouworgaan, bij woningcorporaties, vanuit de gemeente met de wijkaanpak en nu met het programma democratisering. Als ik me voorstel, kijken mensen me soms ongelovig aan, zo van ‘is dit een grapje?’ En in verkiezingstijd word ik weleens gebeld voor een stemadvies. Ik omarm mijn naam, ik heb er snel persoonlijk contact door.”

Irene Stuitje is scrummaster bij het programma modernisering wonen. “Ik dacht altijd: ik ben geen naam, ik héb een naam.”

“Ik ben opgegroeid in Groningen. Daar viel mijn naam wel op. Kinderen noemden mij vaak stuiterbal, dat vond ik niet leuk. Ik dacht altijd: ik ben geen naam, ik héb een naam. In Amsterdam val ik er niet mee op. Als je actrice wilt worden, is Stuitje misschien niet zo’n handige naam, maar ik heb er geen last van. Wat ik niet begrijp, is als mensen mevrouw Stuitjes zeggen. Dan zeg ik: ‘Je hebt er maar één in je lichaam hoor.’ Ik vind het grappig om te zien dat mensen dan denken ‘o, ja, dat is ook zo!’ Je stuitje is het onderste stukje van je ruggengraat, het staartbeen. Het is je basis. Naast mijn werk geef ik yogales en ik besteed veel aandacht aan mijn geestelijke groei. Mijn stuitje houdt me op de grond. Mijn voornaam betekent vrede. Samen maakt dat ‘vrede-basis’. Ik ben trots op die mooie combinatie.”

Eindredacteur Kennisbank Joyce en beleidsadviseur Zorg Susan hebben dezelfde achternaam: Kraaijeveld. Een massa verdwaalde mailtjes leverde een bloeiende vriendschap tussen twee kraaien op. Die heel in de verte familie zijn.

Joyce: “Op de Trelloborden van Dienstverlening heb ik een kraai als profielfoto.” Susan: ”Die naam is echt een identiteitsding. We noemen elkaar ook kraai.” Joyce: “Het is een naam die blijft hangen. Mijn vader was op de middelbare school ook al ‘de kraai.’” Susan: “Sommige collega’s vinden dat we op elkaar lijken. Dat komt misschien omdat we allebei in Zuid-Holland zijn opgegroeid. We zijn nogal direct.”

Joyce: “En we delen een verre voorvader: Pieter Pieterszn Kraaijeveld. Dat weten we dankzij ons stamboomboek.” Susan: “Toen we allebei bij Dienstverlening werkten, kreeg ik vaak e-mail voor Joyce en zij voor mij. We zijn toen een keer koffie gaan drinken. Nu gaan we vaak wandelen of samen met onze partners uit eten. En ik was er twee jaar geleden bij toen Joyce ging trouwen.” Joyce: “Ik heb toen natuurlijk wel mijn eigen naam gehouden. Een foto van ons? Die moet natuurlijk voor Van Gogh’s Korenveld met kraaien.”

Michael Afanasyev is adviseur water bij het Ingenieursbureau. ‘Mijn naam betekent ‘goddelijke zoon van een onsterfelijke’. Logisch dat ik ook een geestelijke carrière heb, in de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster.’

“Ik hoor vaak: ‘Wat een moeilijke naam’. Dan zeg ik: ‘Gelukkig ben ik heel makkelijk’. Ik verzamel post waarop mijn naam verkeerd is gespeld. Pas kreeg ik een brief voor M.A.F.A Nasyev. Had ik er ineens drie voornamen bij. Letterlijk vertaald betekent mijn naam ‘goddelijke zoon van een onsterfelijke’. Ik geloof helemaal niet dat een naam iemands leven of karakter bepaalt. Dat is flauwekul, net als astrologie. Naast mijn werk bij de gemeente ben ik priester in de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster. Ik geef voorlichting over mijn geloof en geef ook geestelijk advies. Bijvoorbeeld over hoe je om kunt gaan met mensen met een ander geloof. De aanhangers van mijn geloof heten Pastafari. Het vergiet is heilig, we zetten het op ons hoofd om het Vliegend Spaghettimonster te eren. Piraten en schepen spelen een belangrijke rol in mijn religie. Pastafari vinden wetenschap belangrijk. Daarom vind ik NEMO zo mooi.”