Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartig! Dit devies is te lezen onder het, voor ons zo bekende, wapen van Amsterdam. Over de herkomst van dit devies is geen échte duidelijkheid, maar wel dat het na de Tweede Wereldoorlog aan het wapen is toegevoegd. Mogelijk in relatie tot hoe Amsterdam zich in die duistere periode heeft standgehouden. Het laatste woord in het devies, ‘Barmhartig’, is waar het in dit magazine over gaat. Barmhartige collega’s die zich met hart en ziel inzetten voor mens, dier of zaken die zich in een kwetsbare positie bevinden en hulp of ondersteuning nodig hebben.

Als leerplichtambtenaar word ik vaak geconfronteerd met kinderen en ouders die in een problematische situatie terecht zijn gekomen. De problemen zijn dan zo groot dat gewone zaken als ‘naar school gaan en een diploma halen’ ineens niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Nu zijn leerplichtambtenaren aangewezen als handhavers van de Leerplichtwet, maar met de komst van de ‘Methodische Aanpak Schoolverzuim’ heeft het werk ook een ander karakter gekregen. Dit betekent in de praktijk dat eerst alle mogelijke zorg wordt geboden. Als een kind dan tóch nog te weinig naar school gaat, kunnen we een proces-verbaal opmaken.

Met dit laatste ben ik zelf meestal terughoudend. Verzuim heeft altijd een oorzaak. En zelfs al gaat het alleen om een motivatieprobleem, dan nog is het belangrijk om te kijken waar de oorzaak van dit probleem ligt. Hier komt dan die barmhartigheid om de hoek kijken! Want met een geldboete of zelfs zwaardere sancties heb je een kind nog niet op school. Met doelgerichte zorg of begeleiding bereik je vaak veel meer. Bovendien zadel je iemand zo niet met nóg meer problemen op.

Maar wat is dan toch barmhartigheid? Eén definitie hiervan is: ‘het tonen van mededogen met mensen (en dieren) die het moeilijk hebben’. In dit magazine kunnen we lezen dat wij daar bij de gemeente Amsterdam best bedreven in zijn. Kijk maar eens naar de prachtige initiatieven in dit magazine, zoals ‘de Gideonsbende’, ‘Mapathon, en ‘Dare2Give’.

Tegenwoordig is hulp aan anderen niet altijd meer onvoorwaardelijk. Rond 2013 is onze maatschappij tot ‘participatiesamenleving’ omgevormd. Dit betekent dat mensen die hulp krijgen hier ook iets voor moeten doen, binnen de eigen mogelijkheden. Veel bedrijven en stichtingen spelen hierop in door mensen met een forse afstand tot de arbeidsmarkt de mogelijkheid te bieden om toch aan het werk te gaan. Deze sociale bedrijven bieden hen een opleiding of arbeidscontract aan. Lees bijvoorbeeld eens het artikel over ‘Bureau Social Return’ van de gemeente, dat zich hiervoor inzet.

Ik kan na het lezen van dit magazine eigenlijk alleen maar concluderen dat mijn Amsterdamse collega’s ‘Heldhaftige, Vastberaden en Barmhartige’ mensen zijn. Mensen die er op een creatieve manier willen zijn voor hun medemens, hen in hun kracht willen zetten, richting een menswaardig bestaan.

Ik wens iedereen veel leesplezier!