Paul: “Sinds een jaar of twee werken we intensief samen. Het ging meteen goed. Er is een goede chemie tussen ons. Iedere ochtend hebben we informeel overleg. Hij is de coördinator, maar beslissingen nemen we samen. En soms ben ik wel eigenwijs. Dan doe ik de dingen zoals ik ze wil doen.”

Matthijs: “In 2017 vroeg mijn leidinggevende me of ik coördinator van het postteam wilde worden. Ik werkte toen nog bij de dienst ICT op de Cruquiusweg. Vóór mij waren verschillende collega’s al coördinator van het postteam geweest. Ik was een buitenstaander. Misschien liep het daarom in het begin wat stroef.”

Paul: “Omgevingsbewustzijn, dat is belangrijk in dit werk. Kijk, Amsterdammers schrijven brieven aan de wethouders of aan de burgemeester. Wij moeten zorgen dat die brieven op de juiste plek terechtkomen. Zodat de burger snel en goed antwoord krijgt. Van hoog tot laag zijn we in dienst van de burger, daar doen we het voor. Dat verantwoordelijkheidsgevoel heeft Matthijs ook heel sterk.”

Matthijs: “Onze samenwerking begon aan de posttafel op de vierde verdieping. Daar zaten we samen de post te sorteren en te registreren. Nu doen we dit in de kelder van het stadhuis. Elke ochtend maken we een ronde langs alle punten waar de post binnenkomt. Alle poststukken de juiste bestemming geven is het belangrijkste deel van ons werk. Naast de post beheren we ook een aantal mailboxen.”

Paul: “We vullen elkaar goed aan. Maar we lijken ook wel een beetje op elkaar, hebben dezelfde levenservaring. We zijn wat bedeesder, rustiger dan vroeger. In sommige dingen is Matthijs moeilijker dan ik. Emotioneler. Hij is eerder geprikkeld. Dan hebben we weleens woorden: ‘Nee dat is niet zo, jawel, dat is wel zo’. In de beste huwelijken heb je ruzies, dat geldt ook voor collega’s. Dat hoort bij een gezonde werkrelatie. We praten het altijd uit, ‘no hard feelings’.”

Matthijs: “Paul heeft een fenomenaal geheugen, dat komt in dit werk goed van pas. En omdat hij hier al bijna twintig jaar werkt, heeft hij veel ervaring met de interne dienstverlening. Hij kent bijna iedereen. Ik ben zelf ooit begonnen bij Burgerzaken en heb daarna bij verschillende diensten en een stadsdeel gewerkt. Met al onze ervaring binnen de gemeente vullen we elkaar dus goed aan. Ik vind het prettig dat we samen kunnen sparren. We helpen elkaar om orde in de chaos te scheppen.”

Paul: “Matthijs houdt van droge humor, net als ik. Ik ben nog wat meer van de grappen en grollen. Even een kwinkslag, want soms is iedereen zo serieus, zo gejaagd. Dan roepen ze om vijf uur ’s middags dat er nog iets met de post mee moet. Terwijl de laatste post er om half vier uit gaat. ‘Morgenochtend om zeven uur ben je de eerste’, zeg ik dan. En dan houd ik me aan mijn woord. In het heetst van de strijd moet je nooit emotioneel reageren. Daar schiet je niets mee op. Dat leer je wel als je hier twintig jaar rondloopt.”

Matthijs: “We zijn allebei heel pragmatisch en rustig. Paul houdt van een grapje. Hij gooit graag een ballonnetje op, gewoon om te kijken hoe iemand reageert. In het werk is hij soms iets makkelijker dan ik, hij zegt al snel: ‘Maak je niet te druk, het zal wel loslopen’. Terwijl ik rekening wil houden met de wet- en regelgeving. Ik vraag me dan af: wat zijn de gevolgen als we dit doen? Maar ik waardeer die eigenschap van hem wel. Hij zet me aan het denken. Misschien moet ik het inderdaad niet te ingewikkeld maken.”

Paul: “We hebben niet dezelfde smaak. Matthijs kijkt graag voetbal en Formule 1, daar heb ik helemaal niets mee. Ik fotografeer graag. En ik ben heel open, bijvoorbeeld als ik naar het ziekenhuis moet. Dat soort dingen houdt Matthijs liever privé.”

Matthijs: “Paul kleedt zich veel uitbundiger dan ik. Hij draagt felgekleurde overhemden en heeft spannende brillen, een felblauwe en een met pantermotief. Ooit heb ik eens zo’n bril gepast, maar het was echt niets voor mij.”