Pualani van der Biezen nam deel aan de leerlijn Participatieve democratie van de Amsterdamse School. “Tijdens een excursie naar Rotterdam maakten we kennis met de hoogste vorm van participatie.”

Pualani: “Ik werkte bij Toezicht en Handhaving Openbare Ruimte in Zuidoost en zocht meer verantwoordelijkheid en meer verdieping van mijn juridisch werk. Door deze leerlijn kon ik mijn juridische blik op de wereld verruimen.”

Vreemde eend

“In het begin voelde ik me als jurist wel een vreemde eend in de bijt. Van de vijftien deelnemers werkten de meesten in de wijk als gebiedsmakelaar of gebiedsmanager. Maar we leerden veel van elkaar. Ik leerde vooral op een heel nieuwe manier te denken. Participatieve democratie is veel meer dan het ophalen of voorleggen van ideeën. Ik leerde hoe je goed samenwerkt met bewoners. Bijvoorbeeld door dóór te vragen. Alleen dan kom je te weten wat de echte motivatie is van bewoners. Ook leerde ik over gedragsbeïnvloeding.”

‘Een klein behapbaar project, dacht ik’

“In Zuidoost hadden bewoners last van geluidoverlast. Schreeuwende mensen op straat. Dronken mensen. Bewoners klaagden er veel over. Ik bracht dit als casus mee naar de training. In plaats van aanhouden en beboeten, wilde ik een innovatieve aanpak. Ik ben een pilot gestart met de geluidlamp, een lamp die reageert op lawaai. Bij harde, storende geluiden verandert de lamp van kleur of gaat hij feller schijnen. Een klein behapbaar project, dacht ik.”

Doelen bijstellen

“De gesprekken met collega’s vond ik het moeilijkst. Mijn medecursisten daagden me uit met kritische vragen zoals: Is het project niet te klein van invalshoek? Van omvang en budget? Dit dwong me tot nadenken en ik stelde mijn doelen bij.

Het moeilijkst bleek het om budget binnen te halen. Daar heb ik veel gesprekken voor moeten voeren. Echt héél veel gesprekken. Met gebiedsmakelaars en -managers, programmamanagers, directeuren en bestuursadviseurs en stadsdeelsecretarissen en de woningcorporatie. Uiteindelijk stelde de Chief Information Officer budget beschikbaar en kon de pilot met de geluidlamp van start. Gelukkig.”

‘Wij doen het beter’

“Ik vond de theorie erg leuk. Ik kreeg heel veel interessante stof om over na te denken. Over gedragsbeïnvloeding bijvoorbeeld en deep democracy. En ook de Participatieladder, met bovenaan de hoogste vorm van participatie. Dat is als bewoners het helemaal zelf doen. Tijdens een excursie naar Rotterdam maakten we daar kennis mee. ‘Wij doen het beter’, zeiden Rotterdammers in de Afrikanerwijk tegen hun bestuur, en toen gingen ze zelf kartonafval inzamelen op de markt. Dat zie ik in Amsterdam niet zo snel gebeuren.”

‘De kritiek van collega’s heeft mij achteraf gezien sterker gemaakt’

‘Waarom doe ik dit?’

“Creatief denken, buiten de vaste organisatiekaders, gaf me heel veel energie. Zoveel dat ik mezelf telkens weer wist op te peppen voor het volgende moeilijke gesprek om budget los te krijgen. Mijn project was ook een goede test voor mijn doorzettingsvermogen en overtuigingskracht. De kritiek van collega’s heeft mij achteraf gezien sterker gemaakt. Ik werd alleen maar zekerder van mijn zaak. De vraag ‘waarom doe ik dit?’ is geen moment bij me opgekomen. Ook de manier waarop we met elkaar de strubbelingen bespraken gaf veel energie. Het was leuk om nieuwe kanten van mezelf te ontdekken doordat collega’s me een spiegel voorhielden.”

‘Ik heb gezien dat bewoners op veel verschillende manieren tegen een probleem aankijken’

Leermomenten

“Moeilijke situaties oplossen, daar krijg ik veel energie van. Het ging langzamer en moeizamer dan gehoopt, maar telkens kwamen we toch een stap dichter bij de oplossing van het vraagstuk hoe we de geluidlamp kunnen inzetten tegen geluidoverlast. Ik heb gezien dat bewoners op veel verschillende manieren tegen een probleem aankijken. Daar heb ik nog steeds veel profijt van, want het helpt me rekening te houden met de verschillende leefwerelden van de Amsterdammers.”