Afgelopen zomer ging mijn nichtje trouwen. In Rotterdam. Het was een warme zomerdag vol liefde, heerlijk eten en drinken en een goed feest middenin Katendrecht. En toen we ’s nachts in de zwoele avondlucht met elkaar op de kade stonden en richting Hotel New York over de verlichte stad uitkeken, hoorde ik mezelf tot mijn verbazing verzuchten: “Wat een stad!”

Ik kende Rotterdam tot voor kort niet zo goed, het was voor mij de stad van Feyenoord en die eeuwig opgestroopte mouwen. Twee mythes in één stad. Maar ik merk dat ik er steeds vaker naartoe trek, voor de nog niet zo aangeharkte wijken, voor de geschiedenis op iedere straathoek, voor de musea, voor de horeca en voor mijn nichtje natuurlijk.

Die toenemende aantrekkingskracht blijkt ook uit de vele verhalen in dit magazine. Die zogenaamde rivaliteit tussen 010 en 020 is er eigenlijk niet of nauwelijks. Gebbetje hier, gebbetje daar, maar als het erop aankomt wordt er prima samengewerkt.

Dat merk ik ook in mijn eigen werk als lobbyist voor de gemeente Amsterdam, het is heel goed samenwerken met mijn Rotterdamse collega’s. We trekken veel samen op richting Den Haag en we delen dezelfde manier van werken: praktisch en doelgericht. Lobby heeft een wat schimmig imago, maar simpelweg zorgen we ervoor dat de leden van de Tweede Kamer, ministers en staatssecretarissen alle essentiële informatie hebben over de onderwerpen die wij belangrijk vinden. Dat doen we bijvoorbeeld met brieven, werkbezoeken of rondetafelgesprekken. Zodat zij een goed afgewogen besluit kunnen nemen. En dat doe je bij voorkeur niet alleen, maar met zoveel mogelijk medestanders.

Meestal trekken we als Amsterdam daarom samen op met de andere drie grote steden Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Ook Eindhoven sluit steeds vaker aan.

Maar laten we eerlijk zijn, de enige twee écht grote steden in ons land zijn Rotterdam en Amsterdam. We delen dezelfde opgaven, zoals zorgen dat iedereen in de stad mee kan doen, dat de stad veilig en schoon blijft en dat stad en regio bereikbaar blijven. Daarin vinden we elkaar. Samen proberen we het Rijk te laten inzien dat investeren in onze steden en regio’s van belang is voor het hele land.

Ook dit magazine is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met Rotterdam. Dat is mooi om te zien, de steden groeien steeds meer naar elkaar toe, zo zegt ook onze gemeentesecretaris. En dat is ook niet zo gek, ons land is te klein voor concurrerende steden en regio’s. We hebben elkaar hard nodig.

Valt er dan geen enkele wanklank te bespeuren? Gelukkig wel. De rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord blijft altijd bestaan. En René Amsterdam, werkend bij RoEntree in Rotterdam, zegt op de laatste pagina dat hij zo min mogelijk in Amsterdam komt: “Ik vind er gewoon niets aan daar, de mooiste plek in Amsterdam is voor mij de stadsgrens.” Dat hij dan gezegend is met zo’n achternaam is dan wel weer Amsterdamse humor.

Veel leesplezier!