Ruim tweeduizend Amsterdamse kinderen die niet zelfstandig naar school kunnen, maken gebruik van de regeling leerlingenvervoer. Dankzij deze regeling kunnen zij toch naar een passende school, dichtbij hun huis.

Hanja legt uit voor wie leerlingenvervoer bedoeld is: “Het is voor kinderen met een beperking die speciaal onderwijs volgen, of vanwege hun religie of levensbeschouwing naar een basisschool met een bijzondere richting gaan. Sommigen worden met een busje gebracht en gehaald, anderen hebben recht op een ov-kaart voor henzelf en een begeleider of op een financiële vergoeding. Vorig jaar heeft de gemeenteraad besloten meer tegemoet te komen aan de wensen van ouders en scholen, zodat een kind naar het type onderwijs kan dat het best past én dichtbij huis is.”

Over de muren heen kijken

Hans: “Vroeger was het leerlingenvervoer een taak van de stadsdelen. Het beleid was niet in de hele stad hetzelfde. Daarom is het in 2009 gecentraliseerd. Er is één team gekomen dat alle aanvragen beoordeelt op basis van één verordening. We werken nu allemaal op dezelfde manier.”

Het team zet nu een nieuwe stap in zijn ontwikkeling. Hanja: “We proberen in een vroeg stadium inzicht te krijgen in de situatie van het kind. Of iemand recht heeft op vervoer of een vergoeding, toetsen we aan de hand van duidelijke criteria. Het gebeurt weleens dat iemand daar niet aan voldoet, maar overduidelijk wel hulp nodig heeft. We zoeken dan naar mogelijkheden door de scholen en hulpverleners bij de toetsing te betrekken. Zij adviseren ons over de specifieke behoeften van een kind of gezin. Stel dat niemand in het gezin het kind naar school kan brengen, dan vragen we de hulpverleners: ‘Wat belemmert de ouders om het kind zelf te brengen? Wat kunnen zij wél zelf en waar zou leerlingenvervoer bij moeten springen? ’ We kijken dus meer over onze eigen muren heen.”

Advies van de school

Hans vult aan: “Als onze ketenpartners met goede argumenten komen, kunnen we een uitzondering maken. Zo was er een zwakbegaafde jongen van achttien die ging verhuizen. Hadden we de criteria strikt gevolgd, dan had hij vervoer gekregen naar een nieuwe school dichterbij zijn toekomstige huis. Maar de leiding van zijn huidige school was van mening dat het te ingrijpend voor hem zou zijn. Toen hebben we besloten door te gaan met het vervoer naar zijn huidige school. Zo kon die jongen zijn school in een vertrouwde omgeving afmaken. Het verschil met vroeger is dat we meer vertrouwen op het advies van onze ketenpartners. Dat we het deels uit handen durven te geven.”

Samen verantwoordelijkheid nemen

Hanja: “Ik vind het mooi dat we onszelf afvragen: Is deze beslissing terecht? Slaap ik nog goed als deze aanvraag afgewezen wordt? En dat we nu samen de verantwoordelijkheid nemen om de Amsterdammer zo goed mogelijk te helpen. Want die heeft er geen boodschap aan dat er verschillende afdelingen aan zijn aanvraag werken. Die verwacht gewoon dat de gemeente het netjes afhandelt.”

“Voor het team betekent de nieuwe werkwijze dat er taken zijn verschoven. We hebben meer verantwoordelijkheden. Dat we die allemaal zonder problemen opgepakt hebben, daar ben ik trots op”, zegt Hans.

Wat nog beter kan? Hanja: “Het aanvraagformulier! Dat gaat nog via de post. Het is echt tijd voor een digitaal formulier. Maar als we dat grondig aanpakken, duurt het drie jaar. Daarom hebben wij liever een eenvoudig digitaal formulier dat eerder klaar is. Precies wat de Amsterdammer nu nodig heeft.”