Wie ben je en wat doe je?

"Mijn naam is Chris Hirschman, 64 jaar. Ik werk sinds mijn 22ste bij de gemeente en woon al bijna heel mijn leven in Noord. Ik ben getrouwd en heb twee volwassen zoons, op wie ik heel trots ben. Sinds 1998 heb ik MS (de zenuwziekte Multiple Sclerose, red.). Daardoor ben ik bijvoorbeeld vrij snel moe, maar het is gelukkig niet progressief. Ik functioneer prima als mijn omgeving en ik daar rekening mee houden. Wat me nog wel dwarszit, is dat mijn toenmalige leidinggevende vond dat ik hierdoor geen carrière kon maken. Ik werk nu bij de afsprakenbalie van stadsdeelkantoor Noord op het Buikslotermeerplein. Ik ontvang bezoekers en beman de telefooncentrale.”

‘Op straat zeggen veel mensen me gedag alsof ze me al járen kennen’

Wat betekent jouw werk voor de stad?

“Sinds het Stadsloket er is, is er weinig ruimte voor menselijkheid. Dat vind ik heel jammer. Je moet mensen even stoom laten afblazen, zonder dat er meteen twee beveiligers komen aansnellen. Vooral als het gaat om parkeerboetes, kunnen mensen flink doordraaien. Ik zeg vaak: ‘Kom, hier heb je een bakkie chocolademelk.’ Je moet mensen hun moment van eer gunnen. Ze zien te helpen, zodat ze toch tevreden de deur uit gaan.

Op straat zeggen veel mensen me gedag alsof ze me al járen kennen. Dat komt ook omdat ik in al die jaren wel 4.000 huwelijken heb gesloten en eenzelfde aantal baby’s heb ingeschreven. Van mijn vrouw mag ik ’s zaterdags niet meer mee boodschappen doen hier in het winkelcentrum. Het duurt allemaal veel te lang. Denk ik iemand te ontwijken door snel bij de wc-rollen de hoek om te slaan, staat daar weer een ander die me aanspreekt.”

’Het bekende, het kneuterige is wat me blij maakt’

Wat is je favoriete plek in de stad?

“Met Noord heb ik niks, maar waar ik me als een vis in het water voel, is de Westerstraat. Mijn opa had er een sigarenzaak, daar was ik kind aan huis. Als het mooi weer is, op vrijdag of zaterdag met mijn vrouw naar de Westerstraat, heerlijk. Lekker een bacootje, gin-tonic of droge witte wijn bij de Blaffende Vis en bij Jottum tapas eten. Het bekende, het kneuterige is wat me blij maakt. Ik zou er dolgraag willen wonen, maar het is veel te duur geworden.”