Mijn nieuwe werkplek is de keukentafel. Een prima plek waar ik de afgelopen weken menig avond en weekend heb doorgebracht. Velen van ons werken op dit moment ook aan de keukentafel, of in ieder geval vanuit huis door de coronacrisis.

Ik ben geen thuiswerker. Thuis mis ik de reuring van de werkvloer en het contact met collega’s. Voor de start van de crisis werkte ik alleen buiten reguliere kantoortijden thuis. Avondlijke uurtjes besteedde ik aan het wegwerken van mails en het halen van deadlines. De Stopera heb ik de afgelopen weken maar een paar keer gezien. Alle overleggen, ook die over de crisiscommunicatie, gaan via videoconference. Aan de keukentafel is het een stuk lastiger om je te houden aan gewone werktijden. In deze editie van het personeelsblad laten we collega’s aan het woord die vaak, crisis of geen crisis, buiten de gewone werktijden aan de slag zijn.

Nu de stad leeg is en de Wallen verlaten, is het nauwelijks nog voor te stellen in wat voor een drukke omgeving nachtvlinders Gunnar en Charlotte normaliter werken. Ook voor Erik, manager van camping Vliegenbos, ziet dit voorjaar er vast heel anders uit. Terwijl voor sommige collega’s door de crisis het normale werk op dit moment stil ligt, zullen anderen het klokje rond bezig zijn. Ik kan mij goed voorstellen dat Mohamed en Cheryl het extra druk hebben in de nieuwe gemeentelijke meldkamer.

Wie het ook druk hebben zijn onze voorlichters, redacteuren en communicatieadviseurs. Vanaf de bekendmaking van de eerste besmetting in onze regio maken zij lange dagen. Avonden en soms ook nachten werken zij door om de Amsterdammer (en onze collega’s) zo goed mogelijk te informeren over de maatregelen om het virus te bestrijden. Dat informeren doen we natuurlijk via onze site, social media kanalen en een speciale editie van de gemeentekrant.

Maar we doen nog veel meer. Een campagne om jongeren bewust te maken afstand te houden, een platform waar Amsterdammers elkaar kunnen helpen tijdens de crisis (Wij Amsterdam) en een campagne om Amsterdammers een hart onder de riem te steken (Amsterdam Hou vol). En mijn favoriet, een bus die door de stad rijdt en de regels over social distancing luid en duidelijk omroept in 8 talen (waaronder het Twi). Bedoeld voor iedereen, maar vooral voor Amsterdammers die moeite hebben met de taal of met lezen.

Projecten waar normaal gesproken maanden voor nodig zijn, stampen we in crisistijd in een week uit de grond. Daar ben ik ontzettend trots op. De afgelopen maand heb ik kunnen zien hoe slagvaardig we kunnen zijn als we met z’n allen de schouders onder iets zetten. Zelfs wanneer we elkaar alleen maar kunnen zien via Microsoft Teams.

Voor nu probeer ik vanaf de keukentafel weer wat meer balans te vinden tussen de actualiteit en het gewone werk, en probeer ik mijn laptop ’s avonds niet al te laat dicht te klappen. Dat avond- en nachtwerk laat ik graag over aan al die helden als Huub, Claudia, Galid, Michiel, Wim en Mustafa, die de stad draaiende houden wanneer ik vrij ben.

Ik wens je veel leesplezier!