‘Door buurman Woody voel ik me thuis’

Anne-Marie Schmal-van der Sluis: “Ik voel me erg welkom in mijn straat. Drie jaar geleden verhuisde ik na vijftien jaar Brabant terug naar Amsterdam, naar een fijn appartementje in De Baarsjes. Benedenbuurman en muzikant Woody belde al na een uurtje aan, ik was net de verfspullen aan het uitladen. Woody en zijn vrouw deden echt hun best om mij op weg te helpen. Bijvoorbeeld met tips over waar je lekker kunt eten, waar je de beste kaas koopt en hoe je je grofvuil kwijt kunt. Woody woont hier al dertig jaar. Hij zit vol Amsterdamse humor, maar kan ook flink mopperen, bijvoorbeeld over de buurt en dat buren elkaar niet meer kennen. Door Woody ben ik actief geworden in mijn straat. Ik groet de buren, maak eens een praatje. Ik heb een nieuwjaarsborrel voor het huis georganiseerd en ben sinds kort adoptant van een paar ondergrondse afvalcontainers.”

‘Ik werd met open armen ontvangen’

Louise Tanahatoe: “Ik voel me thuis bij Dress for Success. Op vrijdagochtend werk ik daar als vrijwilliger. We helpen mensen die geen geld hebben om nette kleding te kopen voor een sollicitatiegesprek. Bijvoorbeeld omdat ze moeten rondkomen van een uitkering of van een minimumloon. Ze krijgen bij ons een complete set kleding. Schoenen, accessoires, soms ook een jas. Als ze aangenomen zijn, mogen ze nóg een setje uit komen zoeken. Mensen komen vaak een beetje beschaamd binnen. In het uur dat je met ze bezig bent, bouw je wat op. Je ziet ze groeien. Ze zijn vaak zo dankbaar, dat maakt je dag. Maar belangrijker nog zijn de andere vrijwilligers. Ik werd hier met open armen ontvangen. De vrijdagochtendploeg is heel divers, maar heel hecht. Het zijn stuk voor stuk heel lieve mensen. Er is een klik, een soort chemie tussen ons. Zij zorgen ervoor dat ik dit werk met zoveel plezier doe.”

‘Hard werken en een gezellige sfeer gaan goed samen’

“Maureen Braam: “Ik voel me welkom op mijn werk. Het begon al toen coördinator Joke Pikaar me bij de lift kwam ophalen voor het sollicitatiegesprek. Ze ontving me zo warm en open. Ik kon kiezen uit verschillende locaties. Ik plande dus een reeks kennismakingsgesprekken in. Mijn eerste gesprek met de manager Subsidie en Inkoop was gelijk zo bijzonder! Ik wist al snel: hier wil ik werken, bij het klachtenteam. De sfeer is goed hier. Mijn collega’s zijn heel attent. Als er iemand ziek of jarig is, is daar altijd aandacht voor. Tussen Sinterklaas en Kerst hadden we een lunch met cadeautjes. We hadden de tafel mooi gedekt en iedereen had iets lekkers meegenomen. En een leuk en passend cadeautje. Er staan hier altijd koekjes en snoepjes. Vorig jaar gingen twee collega’s trouwen. Toen hebben we de snoeppot maar een tijdje weggezet. Hard werken en een gezellige sfeer gaan goed samen.”

‘Goedemorgen en een hand’

René van Stekelenborg: “Ook ik had voor ik hier kwam heel wat vooroordelen over Nieuw-West. Bij mijn eerste dag op het Tuinstadhuis ging ik direct om. Ik ben Eindhovenaar maar woon al twintig jaar in Haarlem. Daar vragen ze nog elke dag waar ik eigenlijk vandaan kom. Hier in Nieuw-West niet. Toen ik ’s morgens op mijn eerste werkdag over Plein ’40-’45 liep en een lokale ondernemer goedendag zei, antwoordde hij: “Nieuw hier? Goed dat je er bent, je hebt Nieuw-West gevonden. Welkom, man!” Zo open, hartelijk en positief. Deze ondernemer komt me vaker tegemoet, altijd met een goedemorgen en een hand. Die open houding zie ik ook bij andere bewoners en bij mijn collega’s. Samen met de wil om er met elkaar het beste van te maken en alle vooroordelen overboord te kieperen. Ik krijg daar goede zin van.”

‘De sfeer is onwijs leuk’

Sophia de Groot: “Ik vind de vlooienmarkt in de IJ-hallen heel gezellig. De mensen die er komen zijn heel divers: jong, oud, student, expat, van alles. Daardoor voel ik me er enorm welkom. Je kunt er lekker rondsnuffelen. De sfeer is onwijs leuk. Ik heb er altijd een praatje. Je hoort de verhalen achter de spullen. Dat zorgt ervoor dat ik hier blijf terugkomen. Ik hoorde een keer een heel verhaal over een oud kookboek van Sophia Loren, hoe dat bij een familie terecht was gekomen. Ik heb er zelf drie keer gestaan. Met kleding en spullen die ik voor mezelf had gekocht, maar waarop ik was uitgekeken. Of geen plek voor had. Ik had bijvoorbeeld een keer een letterbak gekocht. Ik had ‘m helemaal opgeknapt en een leuk kleurtje gegeven, maar ik kon er uiteindelijk geen goede plek voor vinden. In de IJ-hallen diende zich direct een enthousiaste koper aan.”

‘Ik voel me welkom bij Werk en Re-integratie’

Yurdagul Yilmaz: “Ik voel me welkom bij Werk en Re-integratie. Ik werk voor mensen met een uitkering, help hen bij het vinden van een betaalde baan. Ik geloof erin dat ik een bijdrage lever aan de kwaliteit van het leven van deze Amsterdammers. Het gaat vooral om ‘empoweren’. Mijn ouders zijn in de jaren ’70 als gastarbeiders naar Amsterdam gekomen. Bij ons thuis werd altijd gewerkt. Ik weet dan ook goed wat de waarde van werk is. Het geeft me een enorm voldaan gevoel als het lukt om iemand uit de uitkering te krijgen. Mijn collega’s en mijn leidinggevende spelen een belangrijke rol. We hebben een leuk team; we helpen elkaar en weten wat werkt. We kijken naar wat mensen nodig hebben. We krijgen daar veel vrijheid in, alles is mogelijk. Ik vind het een eer om Amsterdammers te ondersteunen. Dat past goed bij mij.”