Frans Solleveld was adviseur verkeer en vervoer en ruimtelijke ordening. Hij werkte zo’n twintig jaar bij de gemeente. "Alles is verbeterd. En zo moet het ook."

“De dienst Infrastructuur, Verkeer en Vervoer. Toen ik daar in 2002 kwam werken had ik het gevoel dat ik tien jaar werd teruggezet in de tijd. Hetzelfde gevoel had ik al eens eerder gehad, in 1992 bij het Ingenieursbureau. In beide gevallen kwam ik van een adviesbureau. Als teamleider zag ik regelmatig fikse ruzies tussen diensten en stadsdelen. Vooral het eigen belang telde. Dat kostte veel energie en het beschadigde relaties. Creativiteit was ver te zoeken. Met steun van zes directeuren richtte ik in 2009 met een collega van het Projectmanagementbureau een club van facilitators op. Doel was collega’s te helpen bij vernieuwing en creatief denken. Het gaat vaak niet om harder werken, maar beter en handiger, zodat meer lukt. Ik ben nu met pensioen en begeleid nog steeds bijeenkomsten voor de gemeente. Daarin zoeken we vanuit verschillende kanten naar oplossingen. Terugkijkend is alles verbeterd. En zo moet het ook, elke dag.”

Ellie Bröls gaat binnenkort met pensioen. Zij startte haar loopbaan als logopedist in het speciaal onderwijs. Na 23 jaar maakte ze de overstap naar P&O. "Vroeger was anders, niet beter."

“In 1976 begon ik als logopedist in het speciaal onderwijs en in het AMC. Ik werkte met slechthorende en meervoudig gehandicapte kinderen. Als actief lid van de vakbond verdiepte ik me in personeelswerk. Na 20 jaar maakte ik de overstap; ik ging aan de slag als P&O-adviseur bij het GVB. Door reorganisaties en omdat ik zelf naar ander werk solliciteerde, heb ik bij veel verschillende onderdelen van de gemeente gewerkt. Een goede manier om scherp te blijven. Gelukkig wordt het steeds vanzelfsprekender om van werkplek te wisselen. 43 jaar lang heb ik met plezier en passie gewerkt. In die tijd is veel veranderd. Contact gaat nu meestal via e-mail of WhatsApp. Terwijl bellen of bij iemand langslopen vaak beter werkt. Voor werkende vrouwen is veel verbeterd, bijvoorbeeld het ouderschapsverlof. Zes weken na de bevalling weer aan het werk gaan was niet makkelijk. Vroeger was anders, niet beter.”

Glenn Jainathsingh begon als veger. Nu is hij teammanager Ondergrondse Inzameling. "Ik heb wel zes jaar lang om een opleiding moeten vragen."

“In 1990 kreeg ik een aanstelling als reiniger bij stadsdeel Buitenveldert. Ik werkte er toen al een paar jaar als uitzendkracht. In die tijd werden vegers ook ingezet achter de vuilniswagen. Zo kon je doorgroeien tot chauffeur/belader. Nu zijn Afval en Reiniging aparte afdelingen onder Stadswerken. Verder is er veel verbeterd. Vroeger gooiden we met vuilniszakken, het was lichamelijk heel zwaar werk. Nu bedienen de mannen een kraan om de ondergrondse containers te legen. En vroeger was het ‘mond houden en je werk doen’. Ik wilde doorgroeien, maar heb wel zes jaar lang om een opleiding moeten vragen. Als teammanager begin ik nu zelf over scholing. We zijn tegenwoordig niet meer alleen met afval bezig, maar ook met waardestromen; glas, papier, plastic en textiel. We werken ook meer met gegevens. Ik kan precies zien hoe vol de containers zijn en waar de vervuiling het grootst is. Daar passen we ons werk op aan.”

Edward Neering werkte in de jaren tachtig in de uitvoering. Nu is hij interim-manager bij Bureau Interim en Advies. "Ik heb in afgeleefde noodgebouwen gewerkt."

“Ik startte als maatschappelijk werker bij de vroegere Sociale Dienst. Om de twee, drie jaar had ik een andere functie. In 1994 stapte ik over naar het management. Eerst bij Maatwerk Amsterdam en sinds 2009 via Bureau Interim en Advies. Ik kom op veel verschillende plekken en voel me meestal snel thuis. Tijdens mijn opdrachten bij stadsdelen en directies zie ik soms dat mensen erg ‘vastzitten’ aan hun werkplek. En altijd met dezelfde collega’s aan een blok willen werken. Dat wordt wel minder. Bij mijn eerste baan, in 1982, hield mijn teamchef steeds in de gaten hoe ik mijn werk deed. Nu zorgt mijn directeur ervoor dat ik de ruimte en de mogelijkheden krijg om mijn werk als interim-manager te doen. Wat echt opvalt, is dat onze werkplekken er prachtig uitzien. In het verleden heb ik in afgeleefde noodgebouwen gewerkt. Tegenwoordig denk ik bijna nooit meer: wat is dit voor oude rotzooi?”

Irma van den Hoven startte als managementassistent. Nu is zij hotelier, onder meer bij het mooi opgeknapte gebouw van de Amsterdamse School aan de Prins Hendrikkade.

“Ik begon in 2011 als managementassistent Facilitaire Zaken bij stadsdeel Oost. In 2015 werd ik hotelier bij het Facilitair Bureau. Nu beheer ik voor ICT het pand aan de Cruquiusweg en voor de Amsterdamse School de trainingslocatie aan de Prins Hendrikkade. Die is helemaal opgeknapt, er zijn meer zaaltjes en kamers, bijvoorbeeld voor coachingsgesprekken. Tegenwoordig is er meer aandacht voor gehandicapte collega’s en bezoekers dan toen ik bij de gemeente begon. Ik ben ambassadeur toegankelijkheid panden. Daarom ben ik er blij mee dat het vernieuwde pand van de Amsterdamse School een liftplateau heeft voor rolstoelers en een ringleiding voor slechthorenden. Er is ook meer aandacht voor duurzaamheid. Het pand is energiezuinig, we zijn van het gas af en er is alleen gebruikgemaakt van duurzame materialen. In vergelijking met eerdere werkgevers doet de gemeente veel aan scholing. Iedereen kan aan z’n eigen toekomst werken, bijvoorbeeld door opleidingen, ’Train je collega’ of kennislunches. Dat is fantastisch.”

Andries van der Zande is senior adviseur bij Stadswerken. Hij begon als straatmaker eerste klas. "Als de afdeling Groen een grasveld bladvrij maakte, bliezen de jongens van Schoon de blaadjes weer terug."

"Ik begon als leerling straatmaker. Na mijn straatmakersdiploma ben ik al snel uit mezelf de avondopleiding Grond-, Weg- en Waterbouw gaan doen. Ik liep stage bij de dienst Publieke Werken en ben daar gebleven, als toezichthouder projecten. Na de reorganisatie in 1994 werd ik buurtmanager. Ik was verantwoordelijk voor Groen, Schoon en Wegen. Dat waren drie gescheiden werelden. Als de afdeling Groen een grasveld bladvrij maakte, bliezen de jongens van Schoon de blaadjes weer terug. Later stemden de voormannen de werkzaamheden beter op elkaar af. Nog later namen collega’s zelfs elkaars taken over. Zo knapten straatmakers het straatmeubilair op tijdens de vorstperiode. Nu weten leidinggevenden en uitvoerende collega’s elkaar steeds beter te vinden. En we leren van elkaar. Een kostenregeling of studieverlof voor mijn opleiding was onbespreekbaar. Dat is gelukkig veranderd: later mocht ik de hbo-opleiding Water en Landmanagement doen. Leidinggevenden beginnen nu zelf over je ontwikkeling."