Eline Stomphorst Tijl is beleidsadviseur Onderwijs, Jeugd en Zorg. En mantelzorger voor een van haar kinderen. Vanuit die ervaring begon zij met een aantal collega’s de Gideonsbende. Er ging veel tijd in zitten, maar het resultaat mag er zijn: “Mantelzorg is nu een thema.”

“In 2014 begonnen we met een stel mantelzorgende collega’s de Gideonsbende. We bedachten de Gideonsdagen: collega’s met veel overuren doneren die uren aan mantelzorgende collega’s. Het werd zelfs landelijk nieuws. De leden van de bende ervaren allemaal dat het moeilijk kan zijn om werk en zorgtaken te combineren. De gevechten die ik met instanties moest voeren, kostten me soms uren per week. Dat leidinggevenden en collega´s daar niet altijd begrip voor konden opbrengen gaf veel stress. De Gideonsbende helpt mantelzorg bespreekbaar te maken. Zo voorkom je dat mensen uitvallen.

Amsterdammers profiteren ook van onze inzet: dankzij ons werk bij de gemeente hebben we van binnenuit invloed op het beleid. Er ging wel steeds meer tijd in zitten - en dat terwijl we naast onze baan ook die tijdrovende zorgtaak hebben. We doen het nu iets rustiger aan. In elk geval organiseren we elk jaar een lunchbijeenkomst waarbij lotgenoten ervaringen kunnen delen.”

David de Jonge is senior adviseur bij Basisinformatie. Op 7 november organiseert hij voor de derde keer een ‘mapathon’ waarbij collega’s kaarten intekenen. “De kaarten die wij maken, zijn heel belangrijk voor hulporganisaties zoals het Rode Kruis.”

“Samen met een paar collega’s organiseer ik mapathons; dagen waarop collega’s huizen en wegen op kaarten intekenen met behulp van satellietbeelden. Het gaat om gebieden waar hulp nodig is, maar waar geen goede kaarten van zijn. Dat doen we voor Missing Maps, een initiatief van het Rode Kruis. Het Rode Kruis bepaalt welk gebied we intekenen. De vorige keer was dat een deel van Nigeria, waar een grote overstroming was geweest. Hulporganisaties moeten weten waar mensen zijn en hoe ze die kunnen bereiken. Ik vind het elke keer bijzonder dat er zoveel mensen aan de mapathons mee willen doen. De laatste keer waren we met 120 collega’s, die heel geconcentreerd aan de kaarten werkten. Mijn collega’s van Basisinformatie en ik zorgen voor de ondersteuning. En we regelen de broodjes. Maak het mee en meld je aan voor 7 november. Hou daarvoor de informatie op intranet in de gaten.”

Missing Maps Amsterdam 2019 - Kaarten maken voor het Rode Kruis/Artsen Zonder Grenzen

Let op: Het is niet meer mogelijk je aan te melden voor 7 november. Deze jaarlijkse Missing Maps Amsterdam (Basisinformatie en OIS/DataLab) is vol. Je kunt ook zelf een sessie organiseren om kaarten te maken. Kijk op www.missingmaps.org

Charles Langbein is senior werkvoorbereider bij het Ingenieursbureau. Hij zet zich sinds jaar en dag in voor de ondernemingsraad. “Iets over hebben voor een ander, dat zit in mijn genen.”

“Mijn vader kwam uit de Jordaan. In zijn tijd hielpen mensen elkaar. Nu kennen zelfs buren elkaar nauwelijks. Ze zitten op sociale media. Maar daar is niets sociaals aan. Ik noem het asociaal. Ik wil mijn collega’s wegwijs maken in de regeltjes. En ze ertegen beschermen als dat nodig is. Door in de gaten te houden of het MT en de gemeentesecretaris werken volgens de wet. En volgens hun eigen regels. Bij de oprichting van Stadswerken zat ik als broekie met mbo aan tafel met hoge heren. Ik vertegenwoordigde daar een grote groep collega’s.

De ondernemingsraad heeft een heel belangrijke rol. Je moet zorgen dat je de feiten kent en meer weet dan je tegenstander. Zo win je de slag. Het is belangrijk en geeft veel energie. Ik kan het iedereen aanraden. Zorg dat je gehoord wordt.”

Ondernemingsraad gemeente Amsterdam

Klantmanager Desmond Gootjes en zijn vrouw hebben het goed. Ze hebben fijne banen, een prima huis en drie bloedjes van kinderen. Echt blij worden de Gootjes als ze hun rijkdom kunnen delen. “Niet alleen geld, maar ook vriendschap.”

“We waren op rondreis door Indonesië, waar mijn roots liggen. Op Sumatra hoorden we dat het plaatselijke kindertehuis zijn belangrijkste sponsor verloor. Wij wilden altijd al iets doen voor een kindertehuis in het buitenland, dus dit was onze kans. We richtten een stichting op, waarmee we 98 procent betalen van wat het tehuis nodig heeft. Zoiets is natuurlijk niet een-twee-drie geregeld. We bouwden het de afgelopen zes jaar op.

We organiseren geregeld benefietdiners, high tea’s, fietstochten en andere evenementen om sponsorgeld binnen te halen. Eén keer per jaar gaat een van de bestuursleden ernaartoe. Soms gaat een sponsor mee. We hebben ook collega’s aangestoken. Dat is fijn, want hoe meer mensen helpen, hoe makkelijker het te dragen is. Sommigen sponsoren een kind persoonlijk. De kinderen en verzorgers in Sumatra zijn inmiddels familie geworden. Het betekent zó veel voor ons om die kinderen daar hoop en vooruitzicht op een betere toekomst te geven.”

www.dare2give.org

Maureen Beukeveld-Vrij is gebiedsbeheerder in Noord en zet zich in voor personeelsvereniging Wibaut. In het grote, hechte gezin waarin ze opgroeide, leerde ze: heeft die ander het ook naar zijn zin?

“Ik vind het mijn maatschappelijke plicht om me voor anderen in te zetten. Zo ben ik opgevoed. Ik heb veel verschillende bestuursfuncties gehad. Ik vraag me altijd af wat ik kan bijdragen. Ik kan goed nee zeggen, maar een ander blij maken geeft me veel voldoening.

Voor de personeelsvereniging bereid ik met twee collega’s stedentripjes, boottochtjes, musical- en concertenbezoeken voor. Tijdens die uitjes komen de verhalen los. We leven in een tijd van reorganisaties en bezuinigingsopgaves, er valt genoeg met elkaar te delen. Ik ben graag het luisterend oor. Ik vind het belangrijk om te horen waar een ander mee bezig is. Ook als het gaat om minder leuke zaken is het belangrijk om in gesprek te blijven. We zoeken nog wat mensen om de personeelsvereniging beter op de kaart te zetten en om mee te helpen met organiseren. Mij levert dit werk veel energie op.”

Personeelsvereniging Wibaut

Christina Verheij is accounthouder financiële dienstverlening. Elk jaar gaat zij twee weken met man Pascal en dochter Lizanna naar Gran Canaria. Niet alleen om op het strand te liggen, maar ook om in een asiel te helpen waar verlaten jachthonden worden opgevangen. “Zo’n onrecht, ik kan daar niet tegen.”

“Elke zomer helpen wij mee in hondenasiel Happy Dogs Maspalomas op Gran Canaria. Je weet niet wat je daar ziet. Allemaal honden die door jagers in de steek zijn gelaten. Na het jachtseizoen laten Spaanse jagers zo’n 50.000 jachthonden aan hun lot over. De overheid doet er weinig aan. Vrijwilligers vangen de honden en brengen ze naar een asiel. Daarna wordt een adoptiegezin voor ze gezocht. Ook daar help ik bij. Als een Nederlands gezin een hond wil adopteren, leg ik een huisbezoek af. Ze hebben wel wat ruimte nodig. Het zijn heel sociale honden. Lief, trouw en dankbaar.

Als we terugreizen nemen we vaak zes honden mee. Zelf hebben we drie honden geadopteerd. Als ze lekker op de bank liggen ben ik zo blij dat ik ze hier een fijn leven kan bieden. Wil je ook een hond, denk dan eens aan een Spaanse adoptiehond.”

Martijn van den Bosch is werkvoorbereider bij het Ingenieursbureau. Kinderen krijgen niet overal gelijke kansen en dat gaat hem aan het hart. Daarom bouwt hij elk jaar mee aan huizen voor Roma in Roemenië. “Door onze huizen krijgen kinderen een toekomst.”

“Steeds als er nieuws is over een ramp denk ik: je kunt wel geld overmaken, maar wat gebeurt daar nou precies mee? Liever lever ik een tastbare bijdrage. Ik kwam een groep mensen tegen die huizen voor Roma bouwt in Roemenië. Roma staan daar helemaal onderaan de sociale ladder. Ze wonen in krotten. En bijna niemand wil ze in dienst nemen. Dus gaan ze bedelen. Ook kleine kinderen worden uit bedelen gestuurd.

Onze contactpersoon is zendeling in Roemenië. Hij selecteert de gezinnen waarvoor we een huis bouwen. Zijn voorwaarde is: stuur je kinderen een jaar naar school. Zo krijgen deze kinderen de kans om uit de armoede te komen. We zetten in twee weken een eenvoudig huis neer, zonder stromend water, sanitair of elektra. Het kost 6.000 euro per huis. Dat geld halen we op bij familie, vrienden en collega’s. Dit werk geeft mij voldoening en het geeft die kinderen een toekomst.”

Stichting Joyce Roemenië

Roos Lantink is jurist. In haar vrije tijd organiseert ze actieve reizen voor mensen van 25 tot 40 jaar. “Het is zo tof om met een groep vrijwilligers een professioneel product neer te zetten.”

“Ik ben vrijwilliger bij Springreizen, een werkgroep die duurzame en sociale reizen organiseert. Als reisbegeleider bedenk je de reis. Je maakt een begroting, een planning en ontwikkelt het hele programma. Leuk om te doen en het levert een sportieve vriendengroep op. Ik doe dit nu tien jaar en leer er nog steeds van.

Binnenkort begint de opleiding voor nieuwe reisbegeleiders. Dat zijn weekenden vol theorie, EHBO en andere zaken. We geven deze lessen allemaal zelf. Zelf geef ik de training juridische zaken. In de winter begeleid ik sneeuwschoentrektochten in Lapland of, zoals afgelopen winter, in de Franse Chartreuse. ‘s Zomers maak ik kampeertrektochten in Schotland en Noorwegen. Als je ergens in de Schotse Hooglanden staat met een groep en iedereen is tevreden, dat is zó tof. Ik raad iedereen aan: maak naast je werk tijd vrij voor dingen waar je energie van krijgt en die een mooie aanvulling zijn op je werk.”