Managementassistent Bella Schopenhouer-Smit en adviseur informatie en bedrijfsvoering Frits Schopenhouer leerden elkaar kennen bij de Sociale Dienst. Ze zijn 37 jaar samen.

Bella: “In 1977 begon ik bij de Sociale Dienst op de Vlaardingenlaan. Frits kwam in 1980 bij een andere afdeling. We zaten wel op dezelfde verdieping en hadden hetzelfde afdelingshoofd. Tijdens een borrel zei een collega: ‘Ik ga op vakantie naar Curaçao, wie gaat er mee?’ Frits en ik zeiden allebei ja. Tijdens de voorbereidingen voor die reis leerden we elkaar pas kennen en raakte het aan. We meldden dat netjes aan ons afdelingshoofd. Hij gaf ons een compliment; niemand had het nog gemerkt.”

Frits: “Kort daarna vroeg ons afdelingshoofd ons en een paar collega’s om samen met hem een nieuwe afdeling op te zetten. Bella koos er bewust voor om niet mee te gaan. We kunnen werk en privé goed uit elkaar houden. In 1984 zijn we getrouwd. Ik ben net met pensioen. We gaan graag met onze zoon Luuk en zijn vriendin op stap; uit eten of een stedentripje.”

Anita Kolder is teamleider financiën en concerncontroller bij de gemeente Weesp. Sonja Snel is juridisch handhaver omgevingsrecht. Zij zijn het enige stel bij de gemeente Weesp en al tien jaar bij elkaar.

Sonja (links): “Ik ging op donderdagavond altijd met wat collega´s borrelen. We zagen Anita dan nog achter een grote stapel papier zitten werken. We hebben haar weleens meegevraagd. Dan nam ze een cappuccino of een spa. ´Dat laat mijn vrij te besteden budget wel toe`, zei ze. We lagen krom van het lachen.”

Anita: “Sonja had net een scheiding achter de rug. Toen we een keer wat gingen drinken zei ze dat ze verliefd op me was. Daar was ik helemaal beduusd van. Ik was al een tijdje alleen en vond dat wel prima. Ik had even tijd nodig en ben naar huis gegaan. Dezelfde avond nog ben ik op de motor naar Sonja gereden.”

Sonja: “We zijn pittige meisjes, dat kan botsen. Maar we komen er altijd uit. Uit mijn huwelijk heb ik twee kinderen. Dankzij onze kleindochters Sophie, Nina en Ivy is onze band nog sterker.”

Senior medewerker facilitair meldpunt Wai Cheng en bestuursadviseur Iris Odau ontmoetten elkaar bij stadsdeel Zuidoost. Zij zijn twaalf jaar samen.

Iris: ”Met een groep collega’s gingen Wai en ik regelmatig wat drinken en dansen, zo leerden we elkaar kennen. We waren allebei betrokken bij de opening van het nieuwe stadsdeelkantoor. Wij begeleidden zangeres Hind, de mystery guest. Toen we naar haar stonden te luisteren zei ik: ‘waarom gaan we niet wat drinken?’ Het duurde wel een jaar voor hij daarop terugkwam. We zochten elkaar wel vaak op. Dan stonden we soms lang te kletsen. Mijn teamleider zei zelfs een keer: ‘Iris, je moet je wat beter concentreren op je werk.’ Wai bracht me weleens naar huis, we woonden allebei in Oost. Een keer reed hij zomaar een andere kant op.”

Wai: “Toen nam ik haar mee naar restaurant Meram. Ik was eigenlijk tegen uitgaan met collega’s, maar heb op een gegeven moment toch mijn gevoel gevolgd. We wonen nu samen in Oost, met onze dochter van acht, Yuki. Zij is onze grote trots.”

Intelligence analist Edwin Mulch en medewerker gebiedspool Karin Klasen zagen elkaar voor het eerst op het stadsdeelkantoor in Noord. Ze zijn twee jaar samen.

Karin: “We hebben elkaar bij de flexplekken ontmoet, op de vierde verdieping. Edwin ging bewust naast mij zitten, maar dat had ik helemaal niet door. Hij maakt zelf meubeltjes, daar stuurde hij me foto’s van. We kregen wel contact, maar meer ook niet.”

Edwin: “Twee jaar terug hebben we gedanst tijdens het kerstfeest in het Zonnehuis. Ik bracht haar naar haar auto. Het was toen instappen, zwaaien en wegwezen. Met een kerstcadeau van Rituals dacht ik dat de boodschap wel over zou komen. En inderdaad; hierna nodigde Karin me uit om haar nieuwe huis te komen bekijken. Vanaf dat moment is het aan. Ik woon met mijn zoon in Almere, Karin woont in Amsterdam, in de Schinkelbuurt. We doen zoveel mogelijk dingen samen, bijvoorbeeld lunchen. Binnenkort zit ik ergens anders in de stad. Dat wordt wel een klein scheidinkje. Voor Valentijn heb ik alvast een verrassing geregeld!”

Gebiedsmakelaar Sven Maureau en bestuursadviseur digitale stad en dienstverlening Sasha Ojeda Mendoza ontmoetten elkaar bij een bijeenkomst voor trainees. Zij wonen ruim een jaar samen. Met hun twee katten.

Sasha: “September 2016 gaf ik een training aan de nieuwe trainees over bestuurlijke sensitiviteit. Sven zat heel braaf aantekeningen te maken. We kwamen elkaar daarna af en toe tegen omdat we ons allebei met participatie bezighielden. Sven in Oost, ik in West. In oktober zijn we met een grote groep trainees uitgegaan. Toen kreeg ik door dat hij me leuk vond. Bij de borrel van het Jonge Ambtenaren Netwerk hebben we voor het eerst gezoend.”

Sven: “Ik had een werkafspraak met Sasha gepland, expres aan het eind van de middag zodat we nog een drankje konden doen. Dat was onze eerste afspraak. In het begin werd er veel over ons geroddeld in onze traineegroepen. We kregen ook waarschuwingen: ‘moet je dat nou wel doen, stel dat het mis gaat’. Daar hebben we natuurlijk niets mee gedaan. We hebben dezelfde muzieksmaak en gaan veel naar festivals, bijvoorbeeld naar Wildeburg en de Zon.”

Farisha Alibaks en Ralph Rusconi waren een jaar lang alleen goede collega’s. Zij is beleidsmedewerker vroeg- en voorschoolse educatie en kinderopvang, hij is onderzoekscoördinator onderwijs en leerplicht. Zij zijn nu drie en een half jaar bij elkaar.

Ralph: “Farisha kwam in 2014 binnen als programmasecretaris voor een proef met peuterscholen. Ik was onderzoeker. We werkten een jaar heel leuk samen. Nadat de proef was afgelopen, gingen we nog weleens koffie drinken. Ik organiseerde een keer een avondje uit met een groep collega’s. Toen ik onderweg was, kreeg ik allemaal afzeggingen. Alleen Farisha was er. We hebben die avond lang met elkaar gekletst. Toen sloeg de vonk over.”

Farisha: “We probeerden het een tijdje stil te houden, we wilden eerst zelf ontdekken hoe het verder zou gaan. Maar we werden gespot door mijn leidinggevende. Haar moeder bleek bij Ralph in de straat te wonen. Daardoor zag zij ons een keer met boodschappentassen slepen. Toen hebben we het ook aan onze collega’s verteld. Die waren blij voor ons. Als onze dochter Olivia even op kantoor is, wil iedereen haar knuffelen. De afdeling voelt een beetje als familie.”

Managementassistent bij leerplicht Astrid Lubbers en facilitair medewerker Marcel Lubbers leerden elkaar 23 jaar geleden kennen in een café op het Rembrandtplein.

Astrid: “Ik hield hem de hele avond al in de gaten, maar pas tegen sluitingstijd kregen we contact. We wisselden snel telefoonnummers uit. Onze eerste afspraak was bij The Old Bell. De volgende ochtend namen we pas om half vier afscheid, ook al moesten we allebei werken. Kort daarop ging ik op vakantie. We belden elkaar elke dag en maakten weer een afspraak. Ik zei: ‘neem je tandenborstel maar mee’. Na een jaar ben ik bij Marcel ingetrokken. Vijf jaar daarna, in 2000, plaatste ik een Valentijnsspeurder met een huwelijksaanzoek in de Telegraaf. Toen de krant om vijf uur op de mat viel, heb ik hem wakker gemaakt.”

Marcel: “We zijn het jaar erop getrouwd. Die klik van dag één is er nog steeds, we passen goed bij elkaar. We lachen om dezelfde dingen en denken goed na voor we een beslissing nemen. Onze zoon Patrick is nu 16 jaar.”

Laurina Cerredo, adviseur bij stadsdeel Oost en Timo Baar, medewerker grootboek bij Financiën, ontmoetten elkaar bij de homo ambtenarenborrel Amsterdam. Zij zijn veertien jaar samen.

Laurina: “Ik kwam net uit een slechte relatie, zat in een dip. Twee collega’s zeiden: ‘Jij gaat met ons mee naar de Haba´, de homo ambtenarenborrel Amsterdam. Ik was er nooit eerder geweest, maar Timo ging er wel vaker met wat collega’s naar toe. Ik had een enorm leuk glittertopje aan, ik leek wel een regenboogforel. We hingen een hele tijd halfdronken aan de bar. Toen ik het nummer We Just van Moses aanvroeg, was hij verkocht.

Timo: “Op de Munt hebben we voor het eerst gezoend. Twee meter naast ons werd een wildplasser gearresteerd, dat leidde wel af. Ons eerste afspraakje was bij restaurant De Waaghals. We waren allebei heel zenuwachtig; daar werd het menens. Inmiddels wonen we met onze zoons Boaz (7) en Gabriël (4) in Noord. De stad verandert snel. Wij hopen voor onze kinderen dat Amsterdam een stad blijft om verliefd in en op te worden!”