Nog behoorlijk ‘nieuw’ in deze organisatie probeer ik zoveel mogelijk mensen te spreken, plekken te bezoeken en over achtergronden te lezen. In februari viel het Magazine voor 1Amsterdam in mijn digitale bus, met verhalen van medewerkers uit de hele organisatie. Over hun passie voor de stad, het werk en over het samenwerken met elkaar in deze heel grote organisatie. Een welkome aanvulling op mijn inwerkprogramma!

Nu is het alweer april en ben ik ruim drie maanden in dienst. Het onwennige is er een beetje af. Als ik deze nieuwe editie van het magazine lees, dan ontdek ik niet alleen van alles, ik herken ook meer. Sowieso een mooi thema, ‘toen en nu’. Ik denk dat het voor alle organisaties en steden goed is om oog te hebben voor de geschiedenis, het hier en nu én de toekomst. Die drie zijn met elkaar verbonden, en het is ook erg leuk om de overeenkomsten en verschillen tussen toen en nu te zien.

Zoals in het verhaal van collega Jochem Kamps. Hij schrijft over de Zocherstraat, waar hij opgroeide. Hij noemt het de ‘toen nog arme kant van het Vondelpark’, er stond nog een gemeentelijk badhuis. Een ‘arme kant van het Vondelpark’ is nu niet meer te vinden, maar het park zelf is er nog steeds om in te spelen, fietsen en relaxen. Anders, maar toch hetzelfde.

Ids Bosma werkt al 46 jaar bij de gemeente. Van financiën tot dienst Openbare Werken, stadsdeel Noord en de reiniging. In klare taal vertelt Ids over wat elke nieuwe uitdaging hem bracht. Zoveel jaar bij één gemeente, maar wel steeds een andere baan. Ids benoemt ook de saamhorigheid van vroeger, die hij nu weleens mist. Zonder een ‘ouwe zeur’ te willen worden. Ik denk dat het heel goed is om die saamhorigheid na te streven, ook in deze nieuwe, soms jachtige tijd. Daar hoef je geen ouwe zeur voor te zijn, dat is in elke tijd nodig.

Daarom vond ik het ook zo leuk om het verhaal van juristen Tom Luinge en Duke de Loos te lezen. De een noemt zich een ‘rationele procesmanager’ en bij de ander staat juist altijd de mens voorop, nooit de processen. En zij zien zelf hoe goed dat werkt, dat ze elkaar aanvullen. Dat, in combinatie met een flinke dosis - volgens henzelf flauwe - humor. Een mooie samenwerking, waarbij 1+1 samen 3 wordt.

Sinds een jaar zijn de schoonmakers van de gemeentelijke panden in vaste dienst bij de gemeente. Drie van hen vertellen in dit magazine hoe ze dat vinden en hoe zij het werk ervaren. Goed om te lezen dat er veel positieve punten zijn, maar het is nog niet zo dat ze overal een collegiaal gevoel ervaren. Daar mag nog best een schepje bovenop. Het verhaal over de zwemlessen van Rifat stemt daarbij wel vrolijk.

Ik verklap niet meer over de inhoud van dit magazine, want het is veel leuker om het zelf te lezen en te bekijken. Ik wens je veel leesplezier!

Peter Teesink